Goodbye Harry Kewell and thanks for all the good moments!

bir futbol fanatigi asla galibiyet için futbol izlemez.. allah aşkına kim galibiyetin farklı olacağı bilinen bir maçtan keyif alır ki? bir futbol fanatiği büyülü bir an bekler, hayatının tüm boktanlığını bir kenara atabileceği, kredi kartı borcunu, işteki koyduğumun patronunu, karısının isteklerini, kocasının vurdum duymazlığını, unutabileceği bir anı bekler.. işte bu yüzdendir ki biz aslında vapur etrafında uçan martilardan farklı değiliz.. elbet biri, bir gün gevrek atar gibi bekliyoruz.. ve umarsızca, o gün gelecek diye vapurların etrafında uçup duruyoruz, onlarca, binlerce bizim hislerimizi paylaşan martı ile birlikte..

işte kewell bize o muthiş anlardan birini sunan adam olduğu için ondan vazgeçemiyoruz.. ayağının üstü ile topa vurup bordoeux aglarina gönderdiği an tüm bir hayatım boyunca asla unutamayacağım anlara girmişken kewell'dan nasil vazgeçebilirim ki ben? takimi sahiplenmesi, iyi kalpli olması falan yalan.. ben kewell'i beni büyülediği, hayattan uzaklaştırdığı an için seviyorum. ve tekrardan yasadigim her şeyden öte duygularla yumruğumu havaya kaldirip gol diye bagirmami saglama ihtimali için seviyorum..

ama bugün vedalaşıyoruz kendisiyle. eşsiz bir iki sene sundu bize.. adını her duyduğumuzda, sağdan ve soldan hızla gelip heyecanlandıracağını bildiğimiz, arka direkten topu ağlara sokup herkese meydan okuyabileceğimizi düşünmemizi sağlayacağını umduğumuz bir buçuk, iki sene..



olur da adını google'da aratırsa, bir türk gencinin kendisi hakkında düşündüklerini ingilizce okusun, hiç bozmadan james blunt'dan:

goodbye my friend.
you have been the one.
you have been the one for me.

i am a dreamer but when i wake,
you can't break my spirit - it's my dreams you take.
and as you move on, remember me,
remember us and all we used to be
i've seen you cry, i've seen you smile.