2010 galatasaray: 1 - gaziantepspor: 0

futbolda bazı şeyler asla değişmez.. mesela ünlü geyiktir osasuna atak geliştirecekse bunları ender geliştirir, palermo illa ki beraberlik için saldırır, valladoid taraftarı deplasmana muhakkak "bir avuç" gider ve gaziantep galatasaray'a sıkıntı verir.. galatasaray nihayetinde maçları kazanır çoğunlukla ama bunlar hiç bir zaman galatasaray zeytinburnuspor maçları ayarında olmaz.. kan kusar kızılcık şerbeti içer, ayşe gelin düğünde göbek atmadan galatasaray golü bulamaz (paso entelektüel bakınızlar veriyoruz bu sefer de çöz de al mustafa ali demek istiyorum..) işte tüm bu realite üzerinden 13 eylül 2010 günü ali sami yen'de oynanan ve galatasaray'in yekpare bir penalti golu ile kazandığı musabakadir..

yazılarımı takip edenler için şunu söylemeliyim ki şu an öykü serter'in bank asya programi sunmasıyla dumur uğramış durumdayim. kişisel olarak hayran olduğum bir avuç kadından birisi olan öykü serter'in tribunden "sik onu levent, geçirtme" diye bağırdığımız adam hakkında "levent kartop'un oyunu da başarılıydı" diye konuşması tüm gerçekliğimi sarsmış durumda.. christopher nolan tüm bu olanlar hakkinda film çekse yeri:"hayatı boyunca arzuladığı kadının tavşanli linyitspor üzerine konuşması sonrasında gerçekliği sarsılan bir çocuğun hikayesi" hayat garip işte.. insanlar ekmek parası için neler yapiyor..

her neyse.. metin oktay'ın ölüm gününde tribunler dev metin tişortleri asıyor, metin oktay'i titan misali bir şekle sokuyorlardı.. metin oktay fenomeni hakkında şuraya yönlendirelim (bkz: metin oktay/@azuth) galatasaray milli takım arasından ve semih erdem'in blokundan sonra maça bir sürü yabancı ile çıkıyordu.. insua sol beke gelmiş, misimoviç ortaya konmuştu.. tüm bu adam değişiklikliklerinden daha etkili olan servet çetin'in sağ içe geçip, neill'in sol içe geçmesiydi.. ilk yarı boyunca antepin gelişen canavar ataklarının bu ali turan, servet, neill, insua dörtlüsü tarafindan cansiperane bir şekilde kesilip, bu sene hiç olmadığı kadar sağlam bir savunmanın kurulmasının bir nedeni de buydu..

galatasaray'ın ilk yarı boyunca tek tehlikeli pozisyonu, mustafa sarp'ın tehlikeli hareketle topu önüne aldığı pozisyon oluyordu. hoş o pozisyonda en yakin adam bir buçuk metre uzaktayken en direkt serbest vuruş veren hakem bünyamin gezerin, trabzonda tepilen horon'a fatsadan dahil olabileceğini düşünmemek elde değil.. ama işte antep akın akın geliyor, ama defans buna izin vermiyor, kewell ile el yasa (ki ankaradan antepe gelince apaçilikten ödün vermiş kendisi) birbirine giriyor yurdun müstakil illerinde el yasaya veyahut kewell a taraflar küfrediyordu..

ilk yarı böyle biterken ikinci yarıda galatasarayin sağ kanadını oluşturan ali turan ve elano cerrahi bir operasyonla yerinden sökülüyor, yerine sabri ve aydın giriyordu.. işe yarayan bu değişiklik galatasaray'a pozisyonlar getiriyordu.. 60. dakika gibi insua ve misimoviç'in notu taraftarlarca "iyi transfer bunlar" diyerek veriliyor, sarı kırmızı kanlar yeni topçulara ısınıyordu..

bu siralarda galatasaray'da oyunu ile pek yararli olamayan emre güngör, antepteki oyunu ile galatasaray'a yararlı olmaya karar veriyor, yerdeyken topa yaptığı "hoppidi" hareketi ile penaltiya neden oluyor, kewell'in kalenin tam ortasına vurduğu top iktire kaktira ağlara giriyordu..

maç 1-0 biterken galatasaray taraftarı mucadeleden memnundu.. bir kaç hafta evvel "bu takım kötü oynayabilir ama mucadele etmeme hakki yok" dediğim zamanlarda bahsettiğim buydu.. iyi bir oyun yoktu sahada ama herkes mucadele ediyor, sarp kademede yırtınıyor, topun önüne atlamak sıradan bir harekete dönüyordu.. galatasaray taraftarının aradığı, arzuladığı oyun bu aslinda.. varsın sonuç gelmesin yeter ki yırtınsınlar sahada.. (sonuç da gelsin yahu.. şaka yaptim. futbol dilencisi miyiz anasını satayım)