insan niye maradonayı sever

bu yazıya sanırım 17 kere başlayıp etkileyici bir giriş yapamadım. o yüzden bildiğim ve dandik şekilde başlayacağım artık..

insanlar 4'e ayrılıyor benim zihnimde.. ezenler, ezilenler, ezmeyi isteyenler, ezmemek isteyenler. dünya da buna göre şekillenmiş, misal fidel castro zamanında küreselleşmeyi özetlerken şöyle demişti "küreselleşme, kuzey yarım kürenin güneyi ezmesidir".. dünyayı bu eksen üzerinde ele alırsak, ben hiç bir zaman kuzeyi ve temsil ettiği şeyleri benimsemedim diyebilirim. ama işte o kültürde, en azından "o kültürde olmak isteyen bir toplumda" doğduk biz.. nihayetinde tüm türkiye "ezmeyi isteyen ama ezilen insanlarla" dolu bir toplum. (ki bana göre bu ciddi anlamda dandik bir duruş.. 80den önce böyle miydi bilmiyorum ama, ilk fırsatta ezmeye hevesli ezikler toplumuyuz)

kuzey, kendi yarattığı metalar üzerinde hırs yapan insanlar topluluğu zira. başarının parasal anlamının olduğu bir toplumda yaşamak, o topluma hizmet etmek, onun eğlenceleri içinde bulunmak üzüyor beni.

lafı daha fazla dolandırmadan söyleyeyim, havelange'in ve onun selefi (halefi de olabilir bu iki kelimeye hakim değilim. ondan sonra gelen insan demek istiyorum) blatter'in oluşturduğu futbol kuzeyin eğlencesidir. ötesi değil. havelange 70lerin ortasında fifa'nın yönetimine geldiğinde bir kriz ve sonrasinda "bir adam" (sonra bahsedilecektir kendisinden) aklındakileri ortaya dökmesine engel olsa da blatter futbol'un ensesine son darbeyi indirecek, futbol tüm güzelliğini başarıya odaklı bir çirkinliğe bırakacaktı.

(havelange ve kupası)

işte dünya kupalarını hep hevesle karşılayıp, grup maçlarıyla beraber hevesim gidiyorsa, bu üst düzey futbolun dandikliğindendir her şey.

bakın işte sıkıntı bu. daha giremedim bile ana mevzuya. "özet geç lan" diyenler için gelsin: maradona, kuzey'in sunduğu tüm dandikliğe, yaptıklarıyla, yaşadıkları ile nanik çeken bir ilahtır. özellikle güneyli olduğunu, ezilen olduğunu söyleyip de aslında kuzey'e hizmet eden barcelona gibi, brezilya gibi odaklara yaptığı ultra hareketler ile tüm güneyin yüzünü güldüren bir adamdır.

boca'dan barcelonaya 5 milyon'a transfer olduğunda orada yapamayacağı en başta belliydi. dedim ya maradona güneyliydi ve kuzeyde yapamıyordu. o da yıllarca şampiyonluk görmemiş, hele ki avrupa şampiyonluğunu hayal bile etmemiş bir takıma gitti. napoliyi avrupanın zirvesine çıkardıkça huysuzlanıyordu. bir takımı kuzeydeki en yüksek noktaya taşıdığında maradona kokaine bulanıyordu, o sevdiği aşık olduğu napoliyi değiştirmiş, başka bir klasmana sokmuştu ama maradona değişmeyecekti.

arjantine hizmeti de aynıydı diego'nun.. kupaları alırken mavi beyazlı formayla, futbolun sihirini alıp götüren (mesela göğüs reklamlarının mucidi) ingiltereye efsanevi iki gol atıyordu. ama işte kuzey son derece "nietzche" vari bir tınıyla kendisiyle haşır neşir olanları kendisine benzetiyordu.. arjantin de değişirken, maradona aynı kalıyor, o araftaki durum bize uyuşturucu muhabbetleri ile geri geliyordu..

futboldan koptu maradona, kilo aldı, ölüyordu neredeyse.. ama doktorlardan önce kendisi farketti, ona elektro şok değil top vermek gerekiyordu..


maradona şimdi çeyrek finalde. tüm kuzeye ait olmak istemeyenlerin mesihi, kuzeyin tüm dalgamotorları ile dalga geçen bir yetenek bugun yine onların zirvesine bayrak dikmek için sahaya çıkacak.. kalbimiz seninle maradona, ve unutma eğer senin gibi oynasaydık, senin gibi yaşardık, eğer maradona olsaydık biz de senin gibi güney afrikaya futbolu bizden çalan en büyük hırsıza, fifa'ya kafa tutmaya giderdik..

manu chao: la vida tombola